Holy Hits: de Top 5 van … Jan Meeusen

GOES – In de serie Holy Hits: de Top 5 van… dit keer een selectie uit de favorieten van Jan Meeusen uit Goes.

Jan Meeusen (1958) is geestelijk verzorger en voorzitter van de GVC (de taskforce van de Raad van Kerken voor Geestelijke Verzorging bij Calamiteiten). Hij schrijft bij zijn inzending als opmerking dat hij kerkelijk met geheel andere muziek is opgevoed.

Heeft u zelf ook een top 5 van favoriete Holy Hits, religieus getinte muziek, die je raakt, stuur ‘m naar ons: gelovenindedelta@gmail.com zodat iedereen kan meegenieten.

1

Op nummer 1 staat ‘Nobody’s fault but mine’, van Blind Willie Johnson. Prachtige, authentieke gospelblues (ook wel holy blues). Het schuldbesef wat in de ‘black church’  wordt gepredikt wordt verbonden met de eigen verantwoordelijkheid. Met een mooie inkijk in de periode van de slavernij; de bijbel werd door de slaven gebruikt voor het leesonderwijs van hun kinderen. De gitaartechniek en zangstem van Johnson zijn ongepolijst en  indringend. Van dit lied zijn vele covers bekend van onder meer The Blind Boys of Alabama, Nina Simone en Led Zeppelin. De tekstvariaties in de loop van de tijd zijn erg interessant.

2

Een kerstlied op plek 2: Mirabele Mysterium van Jacobus Gallus – La Main Harmonique. Een kerstlied met een tekst uit de benedictijnse liturgie voor het feest van de besnijdenis. Het mysterie van de geboorte – menswording van God – worden in een vlaams/franse polyfone stijl bezongen. Onder meer ook Handl en Willaert schreven een melodie. Ontroerend mooi in een welhaast strenge vorm. De tekst lijkt het mysterie te willen uitleggen, maar de subtiel vervoerende melodie laat het mysterie blijven bestaan.

3

Het serene lied van Huub Oosterhuis ‘Gij zijt voorbij gegaan’ staat op nummer 3. Zowel in het Liedboek der Kerken (607) als in Gezangen voor Liturgie (451) opgenomen. In het typische idioom van Oosterhuis klinkt het paasmysterie: noli me tangere. Hoe graag zouden we het willen begrijpen…. Hoe groot is ons verlangen. De melodie van Tabourot streelt het meest, doet meer recht aan de ongrijpbare, etherische sfeer van de opstandingsverhalen.

4

Psalm 67: ‘Let the people praise You’ van Charles Ives. Miskend genie Ives componeerde in verwantschap met bijvoorbeeld Strawinsky. Hij mengde tradities, toonsoorten en ritmes in zijn stukken. Psalm 67 is een gebed en loflied tezamen. De Allerhoogste wordt in vertrouwen om een zegen gevraagd en allen op deze wereld worden aangemoedigd dat ook te doen.  De melodie van Ives is nu eens geen bekende ‘churchtone‘ maar een zuivere én schurende melodie die rillingen bezorgt.

5

Op 5 tenslotte: ‘One of us. Yeah. God is great’ van Joan Osborne. Joan zingt (tekst van Eric Bazalian) over what if? vragen. Bijna terloops komen er verschillende leerstukken en aannames van de christelijke traditie langs. Treffend is dat er geen spot te horen is naar gelovigen, zelfs niet naar de paus in Rome. Gewoon. Eerlijke vragen voor zoekende mensen. We horen als het ware de uitdagingen zoals Christian Wiman die beschrijft in ‘Mijn heldere afgrond‘.
NB. In de video zien we een kwinkslag naar een werk van Michelangelo.