Bijzonder bezige bij met emeritaat

MIDDELBURG – Dominee Jan Nauta nam zondag 30 september 2018 afscheid van de Protestantse Gemeente Middelburg wegens emeritaat. Dat gebeurde tijdens een feestelijke dienst in de Nieuwe Kerkgemeente. Velen schudden na afloop de geliefde predikant de hand.

Jan Nauta (20 mei 1953) heeft een lange staat van dienst achter de rug als dominee. Die begon 22 april 1979 toen hij als predikant werd verbonden aan de Hervormde Gemeente van Domburg. Daarna volgden Hervormd Leiden (27 mei 1984), Nieuwegein-Noord (1 mei 1994) en de Protestantse Gemeente Middelburg (29 mei 2005). In de Zeeuwse hoofdstad was Jan Nauta tot 24 februari 2017 als predikant verbonden aan de Morgensterkerk, waarin op die dag de laatste dienst werd gehouden (klik hier voor verslag).  Het laatste stukje van zijn loopbaan was hij dienstbaar aan de Nieuwe Kerkgemeente. Daarbij legde hij een grote betrokkenheid aan de dag. Niet alleen als pastor, maar ook als initiator van allerlei activiteiten in het gemeenteleven. En dan wist hij het ook nog voor elkaar te krijgen om aanwezig te zijn op classisvergaderingen. Kortom: een bijzondere bezige bij.
De afscheidnemende predikant kwam zoals hierboven aangegeven kort na de Ramp van 1953 ter wereld met zijn tweelingbroer Herman. Dat was in Scharendijke waar vader Ate Nauta predikant was van de Hervormde Gemeente. De broers schreven over de ingrijpende gebeurtenissen rond de watersnood het boek ‘Alleen maar water’.
Dominee Nauta was voor mij persoonlijk een heel bereikbaar persoon. Niet alleen bij mijn werk als journalist bij de PZC, maar ook als raadgever in de tijd toen ik preses was van de Protestantse Gemeente in Nieuw- en Sint Joosland.
Ik zie daar dankbaar op terug en wens hem, zijn vrouw en verdere familie Gods zegen toe!
Wim Staat

Hieronder het verhaal dat Jan Nauta zelf schreef bij zijn afscheid.
Klik hier voor meer berichten over mensen die in de kerk actief zijn

Ten afscheid – dank!

Nu ik afscheid neem van mijn werk als dienstdoend predikant is het voornaamste gevoel: dankbaarheid. Terugdenkend aan bijna 39 en een half jaar, realiseer ik me dat ik daarin heel veel goede dingen heb ontvangen. Toen ik begon als dominee, nog geen 26 jaar oud, had ik een flinke dosis theologische kennis verzameld, maar heel veel mensenkennis had ik eerlijk gezegd nog niet. De kerk kende ik als domineeszoon en van een stage van drie maanden. Hoe het is om dominee te zijn, dat leer je ook niet aan de universiteit. Aan de toenmalige kerkenraad van Domburg, waar ik begonnen ben, en speciale mensen in het bijzonder, heb ik heel veel gehad. Ik ben daar nog altijd heel dankbaar voor.

Kerk Domburg

De Morgenster in Middelburg

Al in Domburg kwam ik erachter dat ik vaak meer leerde van anderen, dan zij van mij. Hele andere dingen dan die je op de universiteit had geleerd: de wijsheid, het geloof maar ook de geloofsworsteling van gemeenteleden, de balorigheid en authenticiteit van tieners. Heerlijk, ik genoot ervan. En dat is alle jaren zo gebleven.
Dominee zijn is voor mij geworden: volledig te midden van en naast mensen zijn, heel verschillende mensen, gelovig, zeer gelovig, half of nauwelijks gelovig, maar wat zijn mensen juist in al die diversiteit mooi! En wat heb je veel aan al die diverse ontmoetingen, wanneer je op zondag voorgaat.
Toen we zelf basisschoolkinderen hadden in Leiden, leerden we samen met leeftijdgenoten in Kind en Geloof groepen hoe dat gaat: geloven met kinderen. Natuurlijk ik was de theoloog, ik was de “expert”, maar heel vaak waren anderen dat ook op hun manier. In Leiden begon ik toen al met basiscatechese. Dat was hard werken, maar heel inspirerend: kinderen. In Middelburg denk in bij de basiscatechese bovenal aan de jaarlijkse uitstapjes met de kinderen in de trein naar Amsterdam, Dordrecht, Utrecht, Nijmegen. Leerzaam, samenbindend, gezellig, motiverend.
Het waren in Nieuwegein tieners die mijn persoonlijk geloof een belangrijke impuls gaven, door me uit te dagen mee te gaan naar Taizé. Dat heeft me diep geraakt en sterk beïnvloed. En natuurlijk was ik daar hun leider en hun dominee, maar de jongeren gaven mij ook weer veel, in hun oprechte vragen, hun plezier, hun diepe levensvragen.
Ik denk ook (even rekenend) aan o.a. de meer dan 1000 gesprekken wanneer iemand een geliefd mens had verloren. Daarin kwam vaak veel naar boven. Zonder deze gesprekken (dat weet ik zeker) zou ik zelf nu anders in het leven staan. Pastorale gesprekken in verschillende situaties, waarin het er echt om ging, rond leven en dood, bij ziekte, bij grote rampen die er in een mensenleven soms ineens waren. Dat was heel zwaar, soms tè zwaar. Maar het heeft me wel gevormd.
Het is een bijzonder beroep: dat je zo veel toevertrouwd krijgt en zo veel met mensen kunt delen, dat je met elkaar kunt bidden, wat is er eigenlijk intiemer dat dat?
En zo is er nog veel en veel meer, de (bijbel)kringen en gespreksgroepen, de kampeerweekenden in verschillende gemeentes, enz. Veel heb ik ontvangen, van mensen en van God en dat liep vaak door elkaar heen.
Ik realiseer me verwonderd dat ik in alle gemeentes gelukkig was, ook weer in Middelburg. In de Morgenster heb ik vanaf het eerste begin gevoeld dat ik welkom was en dat we er samen voor zouden gaan staan.

Jan Nauta tijdens de laatste dienst in de Morgenster

Ik hoop dat ik in ontmoetingen en kerkdiensten iets van mijn grote inspiratie, de liefde van Christus, heb kunnen doorgeven. Bijbelverhalen zijn daarin een onuitputtelijke bron, die verhalen en teksten hebben me altijd weer verrast. Mijn ontdekkingen m.b.t. de actualiteit van die oude teksten deelde ik graag. Niet boven af, wat mij betreft, maar meer “overwegend”, samen luisteren en dan zeggen wat ik gevonden had en zeg jij dan maar wat jij ervan vindt, dan komen we samen verder. Wat mij betreft mag de preekstoel zo laag mogelijk staan, in elk geval midden tussen mensen.
Die preekstoel beklim ik nu even niet. In elk geval het komende jaar niet. Pia en ik worden “gewone” gemeenteleden van de Nieuwe Kerkgemeente. We nemen uiteraard allereerst even wat afstand en dan zien we wel weer. Natuurlijk zal ik wel een beetje de dominee (en voor velen de dominee van De Morgenster) blijven, maar geef ons alsjeblieft de ruimte om vooral als gewone gemeenteleden erbij te zijn. Zo kunnen we elkaar blijven ontmoeten binnen deze prachtige gemeente, waarin nog zo veel kansen en potentie en mooie nieuwe uitdagingen verborgen zijn.

Mijn dank is groot, voor veel betrokkenheid en warmte. Ik dank bovenal God voor het vele dat ik ontvangen heb en ik wens jullie, u allemaal heel veel van Gods goedheid toe. Wees gezegend. “Ga met God en Hij zal met je zijn”.
Jan Nauta